1. Gleby z obydwu zakresów głębokości (0,0–0,3 m i 0,8–1,0 m) charakteryzują się zwiększonymi koncentracjami metali ciężkich w obszarach występowania węglanowych utworów triasu oraz utworów karbońskich (w północnej i zachodniej części arkusza). Anomalie występują głównie w powierzchniowej warstwie gleb. Na głębokości 0,8–1,0 m występuje zmniejszenie ich obszaru, przy jednoczesnym wzroście intensywności (szczególnie widocznej w przypadku kadmu, ołowiu i cynku).
2. Osady wodne i wody powierzchniowe są zanieczyszczone metalami ciężkimi i wykazują duże stężenia innych pierwiastków.
3. Źródłem metali są odsłaniające się na powierzchni kruszconośne utwory triasu, a w mniejszym stopniu karbońskie formacje węglowe.
4. Antropogenicznym źródłem zanieczyszczeń środowiska jest historyczna eksploatacja i przeróbka rud Zn-Pb, hutnictwo żelaza oraz zrzuty ścieków z zakładów przemysłowych (elektrowni, koksowni, terminali kolejowych, zakładów chemicznych) i odcieki ze starych składowisk pogórniczych oraz legalnych i dzikich składowisk odpadów.
5. Największe przekroczenie zawartości dopuszczalnych w glebach zanotowano dla cynku, kadmu i ołowiu. Pierwiastki te mają przede wszystkim pochodzenie geogeniczne.